Τα τελευταία χρόνια, με αλλεπάλληλες νομοθετικές παρεμβάσεις (βλέπε «αντιτρομοκρατικοί νόμοι» κλπ), απομακρύνθηκε ακόμη περισσότερο ο δικαστικός μηχανισμός από την κοινωνία και τον λαϊκό έλεγχο, καθώς προορίζεται να εξυπηρετήσει ένα κλίμα γενικευμένης καταστολής και ελέγχου που πάει να επιβληθεί στις κοινωνίες.
Παρόλα αυτά το γεγονός ότι και σε χαμηλότερες δικαστικές βαθμίδες κρινόταν η «συνταγματικότητα» ενός νόμου, επέτρεπε θεωρητικά να κρίνονται αντισυνταγματικές ορισμένες από τις πιο αντεργατικές διατάξεις, έστω σπάνια, και μάλιστα κυρίως σε αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας. Έτσι έγινε δυνατό, πάντα υπό την προϋπόθεση της πάλης των εργαζομένων, να κερδηθούν σε δικαστήρια εργατικές υποθέσεις (ακυρότητα απόλυσης, μισθολογικές διαφορές, καταβολή αναδρομικών, μονιμοποιήσεις συμβασιούχων κ.ά.), καθώς και να ανατραπούν ή έστω να περιοριστούν και να καθυστερήσουν ορισμένα από τα πιο μεγάλα περιβαλλοντικά εγκλήματα (εκτροπή Αχελώου, μαρίνα στον Φλοίσβο, εμπλοκές με τον προαστιακό, στην υποθαλάσσια σήραγγα στην Θεσσαλονίκη κλπ). Αυτή ακριβώς η δυνατότητα πάει τώρα να κοπεί.
Βασικό -όχι το μόνο- μέτρο σε αυτήν την κατεύθυνση είναι η ίδρυση του Συνταγματικού Δικαστηρίου (άρθρο 100 Σ). Ιδρύεται ένα υπερδικαστήριο, που βασική αρμοδιότητα θα έχει τον τελικό έλεγχο της συνταγματικότητας των νόμων, αλλά και τη συμβατότητά τους με τις διατάξεις της Ευρωπαικής Ένωσης. Επιπλέον με την αναθεώρηση των άρθρων 95 & 98 Σ, αφαιρείται από το Συμβούλιο της Επικρατείας, η αρμοδιότητα του ελέγχου των συμβάσεων δημοσίων έργων, προμηθειών και υπηρεσιών, και ανατίθεται στο απολύτως ελεγχόμενο από την εκτελεστική εξουσία Ελεγκτικό Συνέδριο. Βλέπετε τα μεγάλα έργα και οι συμπράξεις δημόσιου - ιδιωτικού τομέα δεν σηκώνουν ενοχλητικούς, «γραφειοκρατικούς ελέγχους».
Έτσι, με την παρούσα αναθεώρηση, προωθείται η αναδόμηση του δικαστικού μηχανισμού με την μεταφορά αρμοδιοτήτων από κάτω προς τα πάνω, σε μια ακόμη πιο αυταρχική, ιεραρχική και συγκεντρωτική δομή, ώστε να μην επιτρέπονται παρεκκλίσεις από τον έλεγχο των κυβερνήσεων.
Επιπλέον, η ανάθεση στο δικαστήριο αυτό, της αρμοδιότητας για τον έλεγχο της συμβατότητας του ελληνικού δικαίου με το ευρωπαϊκό, ανοίγει την πύλη για αυτόματη μεταφορά στο εσωτερικό, του ωραρίου 65 ωρών, ή τα 67 χρόνια για συνταξιοδότηση. Κάλλιστα κάποιος εργοδότης ή σύνδεσμος εργοδοτών μπορεί να προσφύγει στο δικαστήριο αυτό, ζητώντας να εναρμονισθεί η ασύμβατη ελληνική νομοθεσία, για τα ζητήματα αυτά, με την ευρωπαϊκή.
Η «ανεξάρτητη δικαιοσύνη» θα αφαιρέσει με αυτόν τον τρόπο τα βαρίδια του πολιτικού κόστους από την εκάστοτε κυβέρνηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου